Jaskinia położona za Schroniskiem Młodzieżowym w Siedlcu z obszernym wejściem na szczycie pagórka zwanego "Dupką", pośród bukowej kępy. Dupka - to staropolskie określenie dziury w ziemi. Legenda mówi, że jaskinia powstała za przyczyną diabła goniącego Pana Twardowskiego, który siedząc na szczycie pagórka i popierdując ze śmiechu, wypierdział dziurę w ziemi. Zejście do jaskini prowadzi po łagodnej, kilkunastometrowej pochylni do obszernej komory, przeciętej przez środek na dwie części, szeroką bruzdą, na dnie której znajduje się wejście do poziomego, kilkunastometrowego tunelu, zakończonego licznymi szczelinami z ciekawymi naciekami w formie draperii, przypominającymi łapy dinozaura. Jaskinia jest bezpieczna do zwiedzania, aczkolwiek musimy zachować podstawowe warunki bezpieczeństwa. Należy koniecznie mieć ze sobą dobre oświetlenie i kask. Wysokość jaskini daje nam możliwość jej zwiedzania w pozycji stojącej. Pamiętajmy również, że znajduje się ona na terenie prywatnego lasu. Prosimy nie zostawiać w jaskini jak również wokół niej żadnych śmieci.

Olbrzymi, masyw skalny na Ostrężniku, podobny do bryły sera szwajcarskiego kryje w swoim wnętrzu jedną z ciekawszych jaskiń w jurajskiej krainie ostańców wapiennych. Zaskakujący nagłym pojawieniem się wielki otwór w skale to wejście do jaskini Ostrężnickiej. Jaskinie należą do podziemnych form krasowych. Jaskinia Ostrężnicka jest jedną z najbardziej znanych jaskiń tego rejonu. Główny otwór wejściowy, położony jest od strony północno – zachodniej. Dzieli go słup skalny na dwie części, co okoliczni mieszkańcy nazywają płucami. Jaskinia o długości 90 metrów należy do obiektów o rozwinięciu poziomym. Jaskinia ta znana jest od dawna. Najstarszy opis pochodzi z 1948 roku i dotyczy właśnie zachodniej części jaskini. Tworzy ją system korytarzy i niewielkich komór, których wysokość maleje w głąb masywu, tak że połączenia pomiędzy nimi są niskie i ciasne. Najładniejszy widoczny fragment jaskini występuje po stronie zachodniej, gdzie za dużym otworem zbiegają się dwa wygładzone przez wodę wysokie korytarze.

Jaskinie wypełniają osady. Część osadów zaczęła się tworzyć równocześnie z powstaniem jaskiń, część z nich znosiły wody i osadzały w jaskiniach. Osady zwane namuliskiem zawierają cenny materiał mineralny i organiczny np. kości zwierząt czy ślady pobytu człowieka prehistorycznego. Namulisko Jaskini Ostrężnickiej jest piaszczysto – gliniaste. Miejscami na jego powierzchni, głównie w obszernym środkowym korytarzu, znajdują się kamienie i bloki skalne. Jaskinia Ostrężnicka pozbawiona jest nacieków, ponieważ zostały zniszczone przez procesy związane z wietrzeniem mrozowym zachodzącym w warunkach klimatu zimnego. Na skale wapiennej można zauważyć pionowe spękania oraz pozostające w związku z nimi obszary pustek i przestrzeni. Zespół powiązanych ze sobą elementów może świadczyć o fakcie, że skała jak i znajdująca się wewnątrz niej jaskinia Ostrężnicka są pozostałością po większej jaskini. Jaskinia znajdowała się pod Zamkiem Ostrężnickim i stanowiła naturalny system lochów zamkowych i piwnic. Wejście do głównego korytarza zamykały dawniej drzwi, które obecnie znajdują się w kościele w Złotym Potoku. Legenda mówi o znajdujących się niegdyś w lochach jaskini skarbach, oraz o chciwym pastuchu, któremu zamykające się do skarbów drzwi ucięły piętę.